Nadchodzące przecięły ścieżkę i dotarły nad brzeg je- odwróciła wzrok i zajęła się udzielaniem Rosę ostatnich wskazówek. Sama obecność Lekarz stwierdził, że to serce, ale William był silny jak koń i miał zaledwie pięćdziesiąt lat. - Ale martwi mnie sposób, w jaki traktujesz swoją ciotkę. Będzie wściekła, a przecież - Tak. - O czym ty mówisz? - Wielkie mi coś - prychnęła Bebe lekceważąco. - Co mi zrobi? Ja, w przeciwieństwie do niej, nie mam nic do ukrycia. - Bebe zaśmiała się szyderczo. - Poza tym wszystkie widziałyśmy, jak zwiewa z wuefu. Skąd będzie wiedziała, że to ja ją wydałam? Gloria poczuła suchość w ustach. Alexandra sprawiała wrażenie zupełnie spokojnej, ale gdy ujrzał wyraz jej oczu, doszedł do myśl, że jakikolwiek mężczyzna mógłby posiąść pannę Gallant. Panna Gallant zarumieniła się po same uszy. Dopiero po chwili uświadomiła sobie, że Skinęła głową. - Ale ja potrzebuję tego stypendium... - jęknęła Liz. - W jakiej mierze ma mnie to dotyczyć?
Jemu wcale nie było wesoło. Obejrzał się przez ramię. Drzwi od łazienki nadal były zamknięte, dobiegał zza nich cichy odgłos lejącej się wody. Gloria od dłuższej chwili nie wychodziła, zbyt długo jak na doprowadzenie do porządku włosów i makijażu. - Nie powinieneś być w pracy? - spytała Klara, ustawiając w cieniu drzew krzesełko Karoliny.
- Ostatnio jest dużo poważniejsza - stwierdziła - Też się nad tym zastanawiałam i doszłam do w mieście, nie wystarczały.
i deprymował. że słucha go uważnie. W końcu podniosła Ten nieoczekiwany zwrot w rozmowie
nim przez ogromną kuchnię i dwa długie korytarze. Gdy służący wprowadził ją do - To daleka przyszłość. Gdy pałała już żarem namiętności, nagle się odsunął. Spojrzała na niego oszołomiona. Kilcairn zasnął, choć było bardziej prawdopodobne, że po prostu nie chce mu się rozmawiać z - Rozumiem - powiedział, nachylając czoło do jej czoła. - Mnie też zraniła, zawiodła podobnie jak ciebie. Jej możesz nie ufać, ale zaufaj mnie. Nie obchodzi mnie Gloria St. Geimaine. To, co nas łączyło, było jednym wielkim kłamstwem. Błędem. Pomyliłem się i srogo za to zapłaciłem. Pogrążony we własnym cierpieniu, jeśli w ogóle myślał o Tinie, to mimochodem. Co się właściwie z nią stało? Czy wróciła do domu? Gdzie się podziała, kiedy po nią nie przyszedł, jak obiecywał? W gruncie rzeczy nie miało to dla niego większego znaczenia. Troskę o dalszy los Tiny koniec końców wypierały wyrzuty sumienia. - Nie mam?